Eerste indruk van de M.Zuiko Digital 2x teleconverter MC-20

Als mij twee jaar geleden was gevraagd of ik geïnteresseerd was om een 2x converter te gebruiken, dan was mijn antwoord onherroepelijk 'nee' geweest. Met mijn oude DSLR-systeem heb ik een paar slechte ervaringen gehad, met als resultaat een slechte beeldkwaliteit en een onbetrouwbare autofocus. Toen ik werd gevraagd om de nieuwe Olympus M.Zuiko Digital 2x teleconverter MC-20 te testen, was ik voorzichtig enthousiast. Ik wist dat ik het volle vertrouwen had in de apparatuur van Olympus, maar het was onmogelijk om mijn vorige ervaringen te negeren.

De eerste stop in het project was Lake Kerkini. Met mijn eerdere ervaring bij het meer kon ik mij volledig richten op het fotograferen zonder tegelijkertijd een gevoel te moeten krijgen voor de locatie. Bij aankomst waren de omstandigheden redelijk extreem met veel sneeuw op de wegen en ijskappen. Het meer zelf was bevroren, wat betekende dat veel boten meerdere dagen niet het water op konden gaan. Elke keer dat ze probeerden het ijs te ruimen, vroor het 's nachts weer aan. Dit leidde tot erg rommelig en onbetrouwbaar ijs aan de randen van het meer, waardoor de pelikanen liever niet in de buurt landden. Gelukkig kwamen er na enige tijd een paar kleine openingen in het ijs, zodat de pelikanen dichter bij het water konden komen terwijl ik op het ijs lag, te wachten op het juiste moment. Aangezien het redelijk smal was, was het moeilijk om de individuele vogels te isoleren. In veel gevallen kwamen er plotseling vogels op de voor- of achtergrond van het beeld.

De pelikanen waren een van mijn voornaamste vogelsoorten om daar te fotograferen, maar vorig jaar had ik een plek ontdekt met beverratten. Ondanks dat het invasieve soorten zijn, zijn ze verreweg mijn favoriete dieren om te fotograferen vanwege hun fantastische gedrag en charismatische aard. Door de eigenschappen van de locatie moet ik over een bevroren moeras kruipen om daar vervolgens op te liggen, wat onder mij zou gaan smelten. De beverratten hadden moeite om over de bevroren vijver te lopen en vielen regelmatig door het ijs, maar er deden zich een paar kansen op foto's voor toen ze uiteindelijk bij de rand kwamen. 

Natuurlijk was mijn belangrijkste doel het uittesten van de nieuwe converter en diverse soorten beelden vastleggen. De converter stelde zeker niet teleur. Hoewel de omstandigheden om te fotograferen een behoorlijke uitdaging vormden, met diffractie boven de ijskappen en scherp licht, haperde de converter nooit bij het scherpstellen en vastleggen van scherpe beelden.

Het tweede deel van mijn project bracht mij naar Schotland, maar ook daar was het weer slecht. De eerste paar dagen zat ik vast in het hotel vanwege de verraderlijke omstandigheden op de wegen en diverse afzettingen. Toen het eindelijk veilig was om te reizen, waren de bergen nagenoeg allemaal onwerkbaar met windstoten van meer dan 80 km/u, wat leidde tot sneeuwverschuivingen die ons konden opslokken. De hazen waren zo slim om dit te vermijden door hollen in de sneeuw te graven en onder de grond te blijven om zo de zwaarste omstandigheden aan zich voorbij te laten gaan. Het duurde meerdere dagen en ik moest mijn reis zelfs verlengen om resultaten te krijgen. Het weer werd kalm genoeg om de hazen boven de grond te lokken en de locatie toegankelijk te maken. Ondanks dat de temperaturen nog steeds onder nul waren, presteerde de apparatuur goed. Toen het project ten einde kwam, vond ik het moeilijk afscheid te nemen van de M.Zuiko Digital 2x teleconverter MC-20. Al mijn eerdere bedenkingen waren ook weg. Dit is een indrukwekkend stukje apparatuur dat ongetwijfeld een belangrijk onderdeel van mijn uitrusting wordt wanneer het beschikbaar komt.

U kunt mijn complete beoordeling hier bekijken: