Optimaliseren van camerainstellingen voor natuurfotografie

Plotseling sta je daar... oog in oog met het dier van je dromen, camera in de hand, prachtig licht, de ziel vervuld. Hoewel op het juiste moment op de juiste plaats zijn een essentieel element is van natuurfotografie, kan het zorgen dat je instellingen beheerst, zodat je het moment in zijn ware essentie kunt vastleggen, een uitdagende en soms ontmoedigende taak zijn. Door beter te begrijpen welke rol elke camerainstelling speelt bij het vastleggen van een natuurscène en dit te vertalen naar een eenvoudigere en toegankelijkere methode, ben je snel in staat om de beelden van je dromen vast te leggen.

Het instellen van je diafragma

Zoals je misschien al weet, vormen de drie belangrijkste instellingen, namelijk sluitertijd, diafragma en ISO, de basis van alle fotografie. Voordat we ingaan op enkele specifieke aspecten van deze instellingen, is het belangrijk om onszelf eraan te herinneren dat natuurfotografie in wezen, op veel manieren, portretfotografie is. Dit betekent dat we voortdurend proberen om onze onderwerpen te isoleren van hun achtergronden, en beelden te creëren met scherpe focuspunten en boterzacht bokeh in de achtergrond en voorgrond. Dus, hoe heeft dit betrekking op onze instellingen?

In de wereld van beelden creëren met zacht bokeh en achtergronden, begint het allemaal met het diafragma. Een groter diafragma (lagere waarde, f2.8 tot f5.6) maximaliseert het licht dat je camera binnenkomt, evenals het bokeh voor de gebieden die niet scherp zijn in je afbeelding. Daarentegen beperkt een smaller diafragma (hogere waarde, f8 en hoger) meer licht dat je camera binnenkomt en creëert een beeld met meer in focus. Natuurlijk zijn er tijden waarin een smaller diafragma handig is (bijvoorbeeld bij afbeeldingen van dieren in landschappen), maar over het algemeen vind ik dat de meeste natuurfoto's het beste worden vastgelegd op f8 en lager.

Over het algemeen is het het beste om het diafragma van je camera breder te houden als het gaat om natuurfotografie, om twee belangrijke redenen. Ten eerste en meest voor de hand liggend, stelt het je in staat om beelden te creëren met zachtere achtergronden en soepeler bokeh, waardoor je onderwerp meer geïsoleerd wordt en je die beelden krijgt die er meteen uitspringen en de aandacht trekken. Ten tweede, door je diafragma open te houden tussen f2.8 en f5.6, laat je meer licht in je camera toe en geef je jezelf meer flexibiliteit bij het kiezen van de perfecte sluitertijd, de volgende en misschien wel de belangrijkste instelling.

Kiezen van je sluitertijd

Met je diafragma ingesteld, is het volgende stukje van de puzzel je sluitertijd. Natuurlijk zijn dieren zelden stil en is het belangrijk om je onderwerp scherp vast te leggen om een afbeelding te leveren die mensen tot stilstand brengt. Daarom is sluitertijd altijd de sleutelinstelling die constant in mijn gedachten zit tijdens elke fotoshoot in het wild. Dieren, waarvan de meeste vacht of veren hebben, hebben veel details die perfect geïmmobiliseerd moeten worden in een afbeelding om een verbluffend resultaat te leveren. Om deze reden fotografeer ik wildlife meestal met een standaard sluitertijd ergens tussen 1/400s en 1/1000s.

Het is over het algemeen een goed idee om je sluitertijd iets hoger in te stellen (bijvoorbeeld 1/800s of 1/1000s) als je onderweg bent en op zoek bent naar wildlife, zodat je voorbereid bent op een spontane ontmoeting bij het vallen van een hoed. Als je vogels fotografeert, vooral vogels in vlucht, is het misschien beter om te mikken op iets rond 1/1600s of 1/2000s als standaard sluitertijd. Zodra je een dier hebt gevonden en wat meer tijd hebt om in je ritme te komen, kun je jezelf wat flexibiliteit gunnen bij het vinden van de perfecte sluitertijd voor de opname van je dromen.

Bij dieren die langzamer bewegen, zoals elanden, bizons en andere grote hoefdieren, kun je over het algemeen wat meer ontspannen zijn en fotograferen met sluitertijden zo laag als 1/200s. Dit is ook waar als je een dier fotografeert dat stil staat, zoals een uil die recht in je camera kijkt, of een beer die pauzeert om zijn omgeving te bekijken. Bij dieren die wat sneller bewegen, zoals een rennende beer of een vogel die opstijgt, zijn hogere sluitertijden tussen 1/800s en 1/2000s noodzakelijk om de beweging van je onderwerp te stoppen. Je hebt ook een hogere sluitertijd nodig voor een onderwerp dat recht op je afkomt in plaats van zijwaarts beweegt, omdat je camera op basis van afstand scherpstelt en je onderwerp dus sneller uit focus zal bewegen.

Het kiezen van je sluitertijd is geen eenmalige taak. In plaats daarvan is het een voortdurend evoluerend denkproces dat niet alleen kan variëren tussen dierlijke ontmoetingen, maar ook afhankelijk is van het soort gedrag dat een specifiek dier vertoont. Het kan een beetje experimenteren vergen om het onder de knie te krijgen met de dieren in jouw omgeving, maar als vuistregel is het beter om je sluitertijd te overschrijden dan te onderschrijven. Het is altijd beter dat iets scherp is dan niet!

Afstemmen van je ISO

Het laatste stukje van de puzzel bij het beheersen van je instellingen is het fijn afstemmen van je ISO. Net als diafragma regelt je ISO ook de hoeveelheid licht die je camera binnenkomt. In plaats van fysiek meer licht in je camera toe te laten zoals diafragma doet, past het de gevoeligheid van je sensor aan licht aan, wat ook domino-effecten kan hebben op de uiteindelijke uitstraling van je afbeelding. Een hogere ISO betekent over het algemeen meer ruis in je afbeelding, iets dat we allemaal proberen te vermijden. Soms is dit echter een noodzakelijk kwaad om een afbeelding met een hoge sluitertijd vast te leggen.

Vanwege de nadelige effecten die fotograferen met een zeer hoge ISO kan hebben op onze uiteindelijke afbeeldingen, is het belangrijk om onszelf eraan te herinneren hoe we onze ISO kunnen minimaliseren met behulp van ons diafragma en sluitertijd. Hoe wijder je diafragma is ingesteld (lagere waarde), hoe meer licht je camera binnenkomt en daarom kun je een lagere ISO gebruiken om vergelijkbare resultaten te creëren. Soms is het noodzakelijk om meer in focus te hebben bij een wildlandschapsfoto door je diafragma te vergroten, om een scherpere en minder ruisachtige afbeelding te leveren door te fotograferen met een lagere ISO. Hetzelfde geldt voor sluitertijd: hoe langzamer je sluitertijd, hoe lager de ISO die je kunt gebruiken. Dit is een frequente en constante discussie in mijn gedachten in situaties met weinig licht, waarbij ik probeer uit te vinden hoe langzaam ik mijn sluitertijd kan instellen zonder scherpte te verliezen om mijn ISO-instelling te minimaliseren.

Voor degenen die in de handmatige modus fotograferen, is ISO ook onze manier om onze belichting fijn af te stemmen, zodat de afbeelding wordt geproduceerd op het helderheidsniveau dat we wensen. Voor degenen die in de diafragmavoorkeuze modus fotograferen, past je +/- belichtingsknop in feite je ISO aan wanneer deze op automatisch staat. Diafragmavoorkeuze is een geweldige manier om te beginnen met natuurfotografie, maar je uiteindelijke doel moet zijn om je comfortabel te voelen in de handmatige modus om de ultieme controle over je afbeeldingen te hebben.

Andere Belangrijke Instellingen

Afgezien van de "grote 3" instellingen, zijn er nog een paar andere belangrijke dingen om op te merken om je potentieel te maximaliseren bij het vastleggen van prachtige natuurfoto's. Het eerste en een van de belangrijkste is je instellingen voor de burstmodus. Zoals we eerder hebben besproken, beweegt de natuur bijna altijd, en het vastleggen van dat split-second moment waarin een dier recht naar je kijkt, niet knippert, of zich precies op de juiste manier poseert, vereist meestal het fotograferen in burstmodus, omdat het onwaarschijnlijk is dat een enkele opname dat ene moment vastlegt. Meestal houd ik mijn camera ingesteld om ongeveer 20 frames per seconde in de stille burstmodus te fotograferen. Dit geeft me genoeg beelden van een moment dat ik kieskeurig kan zijn over de exacte afbeelding die ik uiteindelijk ga bewerken, altijd op zoek naar de perfecte blik of pose van mijn onderwerpen.

Een even belangrijk onderdeel is het kiezen van de juiste scherpstelmodus. Ik schiet meestal in een van de 2 scherpstelinstellingen: Enkelvoudige autofocus (S-AF) of Continu-autofocus (C-AF) met ingeschakelde onderwerpdetectie. Bij gebruik van mijn oudere camerabody vervang ik de C-AF gekoppeld aan onderwerpdetectie graag door de handige Continu-autofocus + Tracking-modus (C-AF+TR). De enkelvoudige autofocusmodus is mijn keuze wanneer ik een onderwerp in een relatief stille positie heb, zoals een vogel op een tak of een langzaam bewegend grazend dier zoals een eland of een beer. Zodra een dier echter begint te bewegen, schakel ik over naar continu-autofocusmodi, met onderwerpdetectie of tracking. Er zijn manieren om je cameraknoppen te mappen om tussen scherpstelmodi te schakelen - dit is een ongelooflijk nuttige functie gebleken om snel tussen S-AF en C-AF te schakelen.

Alles samenvoegen

Nu je een beter algemeen begrip hebt van hoe je je instellingen het beste kunt beheersen voor natuurfotografie, is de volgende en belangrijkste stap om te spelen! Ga erop uit, zoek de onderwerpen van je dromen, of wat meer informele in je buurt zoals eekhoorns en vogels, en begin verschillende instellingen uit te proberen. Kijk wat er goed uitziet en goed aanvoelt, en ontdek waar je denkt dat je jezelf tegenhoudt. Wees geduldig en gun jezelf de genade van tijd terwijl je leert om beelden te maken die waar en uniek zijn voor jou. Het mooie van fotografie is dat er geen goede of foute manier is om iets te doen; we hebben allemaal een andere kijk op de wereld, en het is volledig aan ons om deze visie op creatieve wijze in een stilstaand beeld te manifesteren. Ga erop uit en blijf wild!

Uitgelichte producten:

• OM-1
• M.Zuiko Digital ED 150-400mm F4.5 TC1.25X IS PRO
• M.Zuiko Digital ED 40-150mm F2.8 PRO
• M.Zuiko Digital ED 300mm F4.0 IS PRO