Here you will find an ever increasing range of articles covering technique and tips on using our cameras and lenses.
Deze foto was in oktober 2021 de winnaar in de categorie Planten en paddenstoelen van de internationale Close Up fotograaf van het jaar (CUPOTY) en werd genomen met een E-M1 Mark II. Mijn langste tijd als fotograaf heb ik me gericht op landschappen, maar toen ik focus stacking ontdekte, ging er een nieuwe wereld voor me open.
Hulsttaailingen, Marasmius hudsonii worden in veel paddenstoelengidsen niet vermeld. Ze komen best veel voor, maar worden nauwelijks genoemd omdat ze heel klein zijn en vooral groeien op dode hulstbladeren onder hulststruiken of -heggen. Wie wil er nu rondkruipen over stekelige hulstbladeren?
De diameter van de hoed van de paddenstoelen op deze foto is tusen de 2 en 2,5 mm. De bovenkant van de hoed is eerst bol, zoals op deze foto. Als ze zijn uitgegroeid, worden ze platter. De hoed en steel zijn bedekt met borstelige, scherpe roodbruine haren of setae.
Hoe ik de foto heb gemaakt.
Toen ik in december 2020 de heg in mijn achtertuin snoeide, zag ik witte stippen waarvan ik dacht dat het slijmzwammen waren die op dood hulstblad groeiden. Ik ging naar binnen om mijn fotografiespullen te pakken. Het eerste wat ik deed was ze onderzoeken met mijn x 10 vergrootglas. Het was duidelijk dat het geen slijmzwammen waren, maar kleine, parachutevormige paddenstoelen, bedekt met stekelige setae.
Compositie was heel belangrijk voor deze foto. Het duurde een tijdje om de juiste hoek te vinden, om de scherpe punten van het hulstblad als kader te gebruiken en om de stekelige borstels op de paddenstoelen te herhalen. Gelukkig groeiden de paddenstoelen op een blad, dus ik kon het blad meenemen in mijn kas, uit de wind om te experimenteren. Het dode blad lag op een donker stukje hout. Ik stelde mijn camera in op een statief om vanuit een lage hoek te fotograferen zodat ik de lamellen van de paddenstoel kon tonen. Ik gebruikte wat droog mos en dode bladeren om een natuurlijke achtergrond te creëren.
Ik kijk vaak van bovenaf naar mijn onderwerp om te zoeken naar het focuspunt zo dicht mogelijk bij de camera. In dit geval waren de stekels van de hulstbladeren op de voorgrond het dichtstbijzijnde focuspunt en de achterkant van de grootste paddenstoel was het verste focuspunt. Ik gebruik altijd handmatig scherpstellen. Ik heb de Fn2 knop op mijn Olympus OMD E-M1 Mark II ingesteld om te vergroten zodat ik de focus goed kan controleren. Zodra ik een goede focus heb op het dichtstbijzijnde punt, trek ik de focus vaak een klein stukje terug om er zeker van te zijn dat ik het cruciale eerste focuspunt niet mis.
Het is makkelijk om ongewenste foto's uit een serie weg te gooien, maar het is heel frustrerend om te ontdekken dat de voorgrond van de afbeelding niet haarscherp is. Ik stel het aantal te nemen foto's in op een hoger aantal dan dat ik verwacht te gebruiken. Ik kijk dan met LiveView naar het bracket dat wordt genomen en druk weer op de sluiterknop (om het bracket te stoppen) vlak nadat de focus voorbij het laatste punt is dat ik scherp wil hebben.
Voor deze afbeelding stelde ik een verschil in van 2 en het aantal te maken foto's stelde ik in op 100. In dit geval heb ik de bracketserie na ongeveer 50 foto's gestopt en 42 van deze foto's gebruikt om de stapel te maken. Ik stel de ISO altijd in op 200 voor dit soort bracketopnamen met een statief. Meestal fotografeer ik op f3.5 of f4, omdat ik dat het beste punt van de M.Zuiko Digital ED 60mm F2.8 Macrolens vind. In dit geval gebruikte ik f4 omdat ik de achtergrond op een goede afstand van het onderwerp kon houden om een prachtig, diffuus bokeh te maken.
De 50 bracketafbeedingen bekeek ik daarna in Lightroom en 42 van deze afbeeldingen die van voor tot achter een scherpe focus hadden, heb ik geselecteerd. Ik heb standaard globale aanpassingen gedaan voor witbalans, licht en schaduw om de algemene belichting te balanceren, daarna de serie afbeeldingen gesynchroniseerd en ze geëxporteerd naar Zerene Stacker. Ik retoucheer het liefst zo veel mogelijk in Zerene Stacker. Ik heb de gestapelde afbeelding bewerkt in Photoshop om wat plekjes weg te halen die in Zerene niet konden worden geretoucheerd. Ten slotte maakte ik in Lightroom wat specifieke aanpassingen (doordrukken en tegenhouden en vignettering) om de eindafbeelding te maken.
Uitgelichte producten:
Persoonlijke informatie
Meer informatie over Barry Webb
Comments