Papegaaiduikers fotograferen op Skomer

Door Rob Cottle, ambassadeur van OM SYSTEM

De fantastische tijd van het jaar is aangebroken: we kunnen koers zetten naar Skomer in West-Wales, VK, voor gevederde, leuke zaken. Het eiland is een van mijn favoriete plekken. Het leek me dan ook een geschikt moment om iedereen die het geluk heeft het eiland te kunnen bezoeken wat advies te geven over het fotograferen van papegaaiduikers.

De papegaaiduikers strijken er vanaf april neer, maar vooral van juni tot juli bruist het er van vogelactiviteiten –als de kuikens zijn uitgekomen en de ouders ze verwennen met jonge zandspiering.

Skomer ligt op slechts anderhalve kilometer van de kust van Pembrokeshire. Je vindt er een grote populatie van wel 30.000 schitterende ‘zeepapegaaien’ –ofwel papegaaiduikers– die op over je hoofd suizen of langs je voeten waggelen. Het eiland is verder de thuisbasis van de grootste populatie Noordse pijlstormvogels ter wereld (maar die zul je niet zien, want het zijn nachtdieren) –en van verschillende alkensoorten en zeekoeten. Ook vind je er een groot aantal andere gevederde vrienden, zoals velduilen, wulpen, meeuwen, drieteenmeeuwen en stormvogels. En afhankelijk van de tijd van het jaar tref je er zelfs Atlantische zeehonden en dolfijnen aan.

De onderstaande tips komen natuurlijk van pas tijdens elke vorm van natuurfotografie, maar ik hoop dat ze je helpen om alles uit je beschikbare tijd te halen. Een dagbezoek duurt namelijk helaas maar 5 uur en de tijd vliegt (ja, dat is een woordspeling).

De tijd vliegt op Skomer, dus haal alles uit je reis door te oefenen voordat je vertrekt

OP HET EILAND

Mocht je er nog niet eerder zijn geweest, houd er dan rekening mee dat je na het aanmeren van de boot meer dan tachtig steile trappen moet beklimmen, dat een volledige wandeling ongeveer zes kilometer is (hoewel de meeste mensen blijven plakken bij de papegaaiduiker) en dat het enige toilet zich op de boerderij midden op het eiland bevindt, terwijl de papegaaiduikers zich aan de rand van het eiland ophouden! Ik zal niet te veel in detail treden over locaties, maar als je –zoals de meesten– voor de papegaaiduikers komt, zijn North Haven (de aanlegplaats) en High Cliff goede locaties. Toch eindigt het gros van de bezoekers bij de Wick, want dat is een uitstekende plek voor portretten en close-ups.

Houd alsjeblieft rekening met de papegaaiduikers. Wij zijn er voor de lol, maar zij leveren een strijd op leven en dood. Kijk of ze je willen passeren en doe een stap achteruit zodat ze over kunnen steken (ja, zo dichtbij komen ze). Blijf op de paden, want het hele eiland is bezaaid met holen, waarin mogelijk eieren of jongen zijn. Je kunt die gemakkelijk verstoren of zelfs vernielen.

Alk – Zwart-wit in zwart-wit

En om nog iets te noemen: neem alsjeblieft, alsjeblieft even de tijd om naar de andere prachtige wezens op het eiland te kijken. Als de papegaaiduikers er niet waren, zouden zíj de mensen wel naar het eiland trekken. En bovendien kun je meestal veel dichter bij hen komen.

Ooit werden er konijnen gefokt op Skomer; nu vermengen ze zich met inheemse soorten

Zwaluw – Mis ook de andere soorten niet

EEN KORT DAGBOEK VAN PAPEGAAIDUIKERS OP SKOMER

April: De eerste papegaaiduikers strijken neer om opnieuw nesten te koloniseren, misschien een paringsdans te doen, wat vrienden te ontmoeten voor een hapje en een drankje, of nog 'iets anders' te ondernemen om het geslacht in stand te houden. Hun prachtige snavels zijn alleen in deze korte broedperiode in volle glorie, daarna verdwijnt de glans weer.

Ze zijn voortdurend bezig met het herbouwen van hun nesten. Pas dus op voor rondvliegende grond bij de holen.

Mei: Het vrouwtje legt begin mei een ei, waarna de ouders er om de beurt op gaan zitten. Pas in deze periode op voor velduilen die laag over de hyacinten scheren.

Een velduil boven een tapijt van hyacinten

Juni: De jonge 'pufflings' (zo heten ze echt) worden geboren. Ze zijn maar zelden te zien, en hun ouders gaan om de beurt op zoek naar zandspieringen om ze te voeden. De lucht verandert in een spectaculair vederlicht vuurwerk, met een constante vlaag van activiteit. Het is een fantastisch gezicht.

Juli: De pufflings komen voor het eerst voorzichtig tevoorschijn. Je ziet donkergrijze en witte verenballen met grote ogen. Houd je blik gericht op nest, dan zie je er misschien een rondkijken.

Augustus: Ze zijn bijna allemaal weggetrokken, en er hangen alleen nog een paar achterblijvers rond die binnenkort met de rest terugvliegen naar de Atlantische Oceaan.

Een kuiken van de papegaaiduiker wordt een 'puffling' genoemd; je treft ze vanaf eind juni en in juli

HUISWERK

Met een beetje huiswerk voorkom je enorm veel tijdverspilling. Leg je instellingen dus vast en probeer deze technieken uit op gemakkelijkere doelen, zoals meeuwen en duiven. Wacht er niet mee totdat je op Skomer aankomt. Het is de moeite waard om de volgende instellingen te kennen en uit te proberen voordat je voet zet in 'Puffinworld':

• Zet je AF-punt of -punten rond het beschikbare autofocusgebied
• Wijzig het aantal scherpstelvlakken
• Schakel over van enkelvoudige naar continue autofocus
• Handmatig scherpstellen
• Wijzig je diafragma
• Stel je ISO-waarde in
• Gebruik belichtingscorrectie (niet nodig als je deze handmatig instelt)

PORTRETMOGELIJKHEDEN VOOR PAPEGAAIDUIKERS

Ik ga het zo hebben over vliegende papegaaiduikers, maar begin met de portretten. Door hun fantastische gezichtsuitdrukkingen en verbluffende kleuren zijn portretten namelijk een heel waardige optie voor onze gevederde vrienden –vooral als ze niet met de snelheid van het licht vliegen. Sterker nog, je kunt heel veel tijd verspillen aan pogingen om ze in hun vlucht te vangen en daardoor met maar weinig resultaat thuiskomen. Besteed je tijd dus goed. Denk eerst even na over het volgende: leg je alleen de papegaaiduiker vast of ga je voor de papegaaiduiker in zijn omgeving? Met andere woorden: welk verhaal probeer je te vertellen?

DE KLASSIEKER

Als je voor alleen de papegaaiduiker gaat, wil je dat hij van je foto knalt. Je brengt het diertje dus scherp in beeld, maar zorgt voor een diffuse en dromerige voor- en achtergrond. Kortom, het klassieke dierenportret.

• Gebruik een lange lens waarmee je de papegaaiduiker kunt isoleren. In principe werkt elke lange lens prima, maar overweeg ook om de 40-150 mm met zijn f/2.8 diafragma te gebruiken. En mocht je een teleconverter hebben, probeer die dan eens te gebruiken.
• Zoek naar een geschikte, overzichtelijke en bij voorkeur passende achtergrond. Het is verbazingwekkend hoe je een hele foto kunt veranderen door een paar centimeter op te schuiven. Experimenteer dus en houd het niet bij de eerste foto.
• Ga zo laag mogelijk bij de papegaaiduiker zitten, zodat je hem op ooghoogte kunt fotograferen. Probeer ervoor te zorgen dat de voorgrond zichtbaar is, zodat die vervaagt (een voorgrond is geen vereiste).
• Zet je diafragma zo wijd open als nodig is om de voorgrond te laten vervagen, maar zorg voor voldoende scherptediepte om de papegaaiduiker zo gedetailleerd mogelijk vast te leggen tegen een vagere achtergrond. Maak een paar testfoto's om de instellingen te controleren en te verfijnen. Ver geopende diafragma's leiden tot lagere f/-waarden, zoals f/2.8, f/4 of de laagst beschikbare waarde op je lens. Sluit je het diafragma dan leidt dat tot het tegenovergestelde: hogere f/-waarden. De scherptediepte is afhankelijk van meerdere variabelen: de lengte van je lens, de scherptediepte, en de afstand tot de papegaaiduiker en je achtergrond.
• Gebruik het kleinste enkele scherpstelpunt voor de kop/het oog. Bedenk daarbij: als het oog niet scherp in beeld is, gaat een portret vrijwel zeker niet werken. Als je over 'Bird AI' beschikt, is dít het moment om de functie te gebruiken.
• Denk na over je compositie. Laat de papegaaiduiker naar de kant met de meeste ruimte kijken. Als hij recht naar je kijkt, moet je hem meer in het midden positioneren. De regel van derden kan goed werken, maar het is slechts een leidraad.
• Ook al werkt een laag standpunt, blijf openstaan voor andere opties, zoals hoogtes en hoeken, en verken die mogelijkheden.

Het klassieke portret van een dier: door de overzichtelijke en contrasterende achtergrond springt de papegaaiduiker eruit

De papegaaiduikers zijn zo gewend aan mensen dat je er op sommige plaatsen praktisch over struikelt. Soms ben je misschien zelfs te dichtbij voor je lange lens. Dat levert een zeer ondiepe scherptediepte met weinig ruimte voor fouten op. Je kunt ook ondervinden dat je lens niet genoeg scherpstelt op korte afstand. In dat geval kun je je teleconverter gebruiken, lenzen verwisselen of zelfs gewoon je voeten gebruiken en naar achteren bewegen. Door de geringe scherptediepte kun je ontdekken dat de snavel onscherp is terwijl je scherpstelt op de ogen. Dat is niet per se een probleem. Mocht je echter ook de snavel scherp in beeld willen hebben, dan kun je proberen om de snavel vanaf f/8 vast te leggen en een kleiner diafragma te gebruiken. Hierdoor breng je, afhankelijk van de afstand, zowel de snavel als de ogen scherp in beeld. Onthoud dat de scherptediepte een derde voor en twee derde achter je focuspunt ligt.

Gebruik de voorgrond. Kies een laag standpunt en gebruik een groot diafragma

IN HET LANDSCHAP

Als je de habitat/het landschap ook in beeld wilt brengen (en het is de moeite waard), zijn er meerdere opties.

• Zoek naar een achtergrond die de moeite van het vastleggen waard is. Deze kan uit van alles bestaan: van bloemen (die zijn schaars op Skomer) tot de grotere omgeving. Het fotograferen is in de basis hetzelfde, maar vereist nu grotere diafragma's.
• Je moet flink wat stops omlaag toepassen op je lange lenzen (waardoor je hogere waarden krijgt) om alles scherp in beeld te krijgen –en zelfs dan is de kans op succes heel klein.
• Je kunt dus beter kiezen voor groothoeklenzen of kortere standaardlenzen; die bieden meer scherptediepte. Als je een groothoeklens gebruikt, moet je heel dicht bij een papegaaiduiker komen om hem groot in beeld te hebben. Dat vergt dus oplettendheid. Een groothoeklens is echter geweldig om de omgeving vast te leggen.
• Probeer selectief te zijn met wat je in je kader opneemt, want een saaie of rommelige achtergrond doet afbreuk aan je papegaaiduiker. Scan dus het beeld in de zoeker.

Groothoekbeeld van 'gevederd vuurwerk' met papegaaiduikers

FOTO'S MET KARAKTER

De papegaaiduiker heeft een enorm scala aan gezichtsuitdrukkingen en interacties, die erom schreeuwen om vastgelegd te worden. Ga op zoek naar parende mannetjes en vrouwtjes, gevechten tussen papegaaiduikers (ze kunnen behoorlijk pittig zijn), gekke bekken, voedermomenten, monden vol met zandspieringen, enz. Let ook goed op aanvallende meeuwen, die de gevangen zandspieringen proberen af te pakken.

Papegaaiduikers hebben vaak ruzie omdat hun holen erg dicht bij elkaar liggen en ze soms verdwalen

Mocht je een opname van een pseudovlucht willen, ga dan op zoek naar een staande, klapwiekende papegaaiduiker. Net als alle vogels klapwieken ze om zichzelf uit te schudden en op te doffen. Gebruik de methode die ik hiervoor beschreef, maar hanteer redelijke sluitertijden om de vogels scherp in beeld te krijgen. Ze stoppen namelijk nooit met bewegen –en hoe goed de IBIS (inbody-beeldstabilisatie) ook mag zijn in het uitfilteren van trillingen, voor een bewegende vogel schiet de functie gewoon tekort. Je zult ook een groter diafragma moeten gebruiken, zodat er voldoende scherptediepte is voor de bewegende vleugels.

Pseudo-vladder – Net als alle andere vogels maken ze zich mooi en schoon. Wacht dus geduldig tot het klapwieken begint!

CLOSE-UPS EN DETAILS

Met papegaaiduikers zo dicht in de buurt, heb je een uitgelezen kans om mooie structuren en details vast te leggen. Je kunt een groot diafragma gebruiken om hele delen te fotograferen of juist het tegenovergestelde doen en het frame te vullen met interessante composities.

Je kunt prachtige details vastleggen – de lenzen van Olympus kunnen opvallend dichtbij fotograferen

Ga op zoek naar het eigenzinnige en naar dingen die anders zijn

DE GEVEDERDE EXOCET – PIF (PAPEGAAIDUIKERS TIJDENS DE VLUCHT)

Mocht je al eens hebben geprobeerd om een papegaaiduiker in zijn vlucht te vangen, dan denk je waarschijnlijk dat er 's nachts een geheime papegaaiduikerchirurg je huis is binnengeslopen die de vogel deskundig uit je foto's heeft gesneden. Helaas. De 'duiker' laat zich gewoon heel lastig vangen tijdens zijn vlucht. Soms kun je nog gemakkelijker lucht in je handen vangen. Toch kun je een paar dingen doen om het schijnbaar onmogelijke iets meer mogelijk te maken. Allereerst zijn papegaaiduikers gewoon moeilijk in hun vlucht te vangen. Voer de druk op jezelf daarom niet te hoog op en geniet gewoon van je pogingen. Mocht je dan daadwerkelijk een vliegende gevederde Exocet-raket in beeld krijgen, dan is dat een GROTE BONUS!

LENZEN

Het is begrijpelijk dat je je langste lens, zoals de 300mm f/4, wilt gebruiken om dichtbij te komen. Maar doordat deze lenzen een heel beperkt gezichtsveld hebben, verdwijnt de papegaaiduiker gemakkelijk uit je beeld. Er is niets mis mee, maar richt de lens dan iets verder weg en volg je doel terwijl het je nadert. Wees je er wel van bewust dat het wat moeilijker kan zijn om de vogel vast te leggen. Ik gebruik momenteel de 100-400mm. Deze is namelijk enorm veelzijdig en voorkomt dat ik nog meer mee moet nemen. Eerder gebruikte ik echter de 40-150mm met de MC-14 1.4x TC. Ik vond dat een heel goede combinatie, die ook goed werkte met de MC-20 2x TC. Het gebruik van een lens met een groter gezichtsveld geeft je wat meer bewegingsruimte om jezelf te corrigeren. De gelukkige eigenaren van de 150-400mm f/4.5 knijpen in hun handen. Je kunt die lens namelijk niet alleen gebruiken om je onderwerp te isoleren voor portretten, maar je kunt ook uitzoomen voor een breder gezichtsveld.

Ik snijd tijdens de nabewerking graag bij zodat het kleinere onderwerp goed in beeld is, maar daarmee haal ik hooguit een paar MB van het uiteindelijke jpg-bestand (ongeveer 12 MB of meer) af. Ik snijd dus niet bij tot postzegelformaat.

DE GEMAKKELIJKSTE METHODE

De minst moeilijke, maar zeker niet gemakkelijke manier, is om vervaagde veren te fotograferen tegen een zo overzichtelijk mogelijke achtergrond, zoals de lucht, kalm water of gras. Je autofocus wordt dan niet te veel afgeleid, waardoor hij zich hopelijk richt op de papegaaiduiker.

ALGEMENE INSTELLINGEN

• Selecteer alle of een groot aantal scherpstelpunten, en laat de camera het werk doen.
• Continue autofocus, continue opnamen, machinegeweermodus!
• Laat de belichtingscompensatie zich aanpassen aan de omstandigheden. Als je in de blauwe lucht/heldere zee schiet, moet je waarschijnlijk minstens 1 tot 2 stops toevoegen om je vogel goed te belichten. Vergeet niet dat je belicht voor de papegaaiduiker –niet voor de achtergrond.
• ISO en sluitertijd. Gebruik een hoge sluitertijd van minimaal 1/1000. Hoe hoger de sluitertijd is, hoe meer kans je hebt om je onderwerp scherp vast te leggen. Gebruik dus je ISO om de sluitertijd op te krikken. Maak je geen zorgen over een hoge ISO-waarde: als je foto wazig is, gooi je hem toch weg. Je hebt dus niets te verliezen. Ik ben tevreden met vleugelonscherpte en bewegingsvervaging. Je hebt dus niet per se hoge sluitertijden nodig: jouw voorkeur en het beschikbare licht zijn bepalend.
• Diafragma. Als er voldoende licht is voor snelle sluitertijden zal een relatief hoog diafragma van f/8 of hoger helpen. De grotere scherptediepte biedt je namelijk meer speelruimte als de autofocus de vogel niet helemaal op de juiste plaats vangt. Autofocus kiest een gebied met het hoogste contrast. Soms is dat niet het oog, dat scherp moet zijn (als het geen panning-opname is, al werkt het zelfs dan beter). Onthoud: hoe kleiner het diafragma is (dus hoe hoger de waarde is), hoe korter je sluitertijd is. Je moet dus de ISO-waarde verhogen ter compensatie.
• Richt. Probeer te mikken op de kop (oog) en plaats de vogel relatief centraal als deze groot in beeld is.

Papegaaiduikers op 12 uur

MIJN INSTELLINGEN VOOR ... PAPEGAAIDUIKERS DIE OVER JE HEEN VLIEGEN MET EEN OVERZICHTELIJKE ACHTERGROND

• Diafragma van f/5.6 tot f/11 zolang ik een sluitertijd kan bereiken die hoog genoeg is en de achtergrond niet te veel afleidt.
• Minimaal ISO 800 (tenzij het verbazingwekkend licht is), maar overdag ga ik graag voor 3200. Wees niet bang, een onbedoeld wazig beeld is alleen geschikt voor de prullenbak.
• Een scherpstelgebied met 25 punten, een aangepast scherpstelgebied of de volautomatische groepering.
• Continue autofocus (ik gebruik de trackingmodus niet, maar probeer het zelf –vooral als je 'Bird AI' hebt).
• C-AF-vergrendeling + 1 of 2. De plusinstellingen zijn bedoeld voor het geval de vogel onvoorspelbaar is en de autofocus blijft richten. De mininstellingen zijn bedoeld voor als de vogel stil hangt of stabiel is en de autofocus stopt met zoeken, waardoor hij langer vergrendeld blijft. Experimenteer, en kijk verder als een bepaalde instelling niet werkt.

LATEN WE HET NOG MOEILIJKER MAKEN EN WORSTELEN MET EEN PAPEGAAIDUIKER (NIET LETTERLIJK)

Oké, hopelijk is het je gelukt om een paar foto's te maken. Maar wat moet je doen als je ze dichterbij wilt halen of als de achtergrond druk is? Nou, doe gewoon geen moeite! Oké, als het moet. Sommige van de vorige instellingen zijn uiteraard nog relatief: de belichtingscompensatie, continue autofocus en het bewaken van je ISO-waarde ten opzichte van je sluitertijd. Wat is er dan anders?

• Als je alle scherpstelpunten gebruikt, zal je camera (die in feite een domme machine is), waarschijnlijk alles kiezen behalve de papegaaiduiker. Je moet dus een kleinere scherpstelgroep kiezen en dat vergt wat doelgerichtheid en stabiliteit. Als je van de papegaaiduiker wegdraait, pakt je scherpstelpunt een deel van de achtergrond en wordt je papegaaiduiker gladder dan een zandspiering. Houd je vinger niet op de ontspanknop in de hoop dat deze het diertje wel blijft volgen. Dat is vaker niet dan wel het geval. Probeer daarom de ontspanknop regelmatig in te drukken –dus in plaats van de knop ingedrukt te houden in de 'machinegeweermodus', til je je vinger op zodra de vogel niet meer scherp is en druk je de knop weer om de camera opnieuw te vergrendelen.
• Bedenk waar je de papegaaiduiker in de compositie wilt hebben, omdat je het beeld later misschien moet bijsnijden. Als je te weinig ruimte hebt of in de verkeerde positie staat, kun je de compositie mogelijk niet redden door hem bij te snijden. Ik observeer de vogels een tijdje en selecteer vervolgens een kleine groep waar ik mijn compositie omheen kies. Daarna richt ik mijn AF-punt(en), afhankelijk van de waargenomen vluchtrichting, iets naar de ene of de andere kant. Ook richt ik iets boven het midden, zodat ik een beetje speelruimte heb als de groep op me af vliegt.
• Diafragma. In dit geval zal je diafragma sterk afhangen van hoe je de achtergrond zo diffuus mogelijk maakt, zodat je geen afbreuk doet aan de papegaaiduiker –tenzij je natuurlijk een foto van een papegaaiduiker in zijn omgeving wilt hebben. Een instelling als f/5.6 of f/8 maakt een deel van de achtergrond onscherp, afhankelijk van hoe dichtbij de papegaaiduiker is, maar dat moet je zelf beoordelen.
• Sluitertijd. Zo kort als je kunt opbrengen. Stel je ISO-waarde zo hoog mogelijk in.
• Probeer de 'afstemmingen' van de autofocus-tracking te wijzigen. Zoek in het menu de CA-F-gevoeligheid. Bij mij staat die in een van mijn menupagina's. Je camera weet dan hoe snel de tracking moet worden vergrendeld en opnieuw moet kunnen scherpstellen. Bij negatieve instellingen blijft de scherpstelling langer vergrendeld, maar duurt het langer om opnieuw scherp te stellen als het onderwerp uit beeld raakt. Bij positieve instellingen kun je sneller scherpstellen, maar kan het onderwerp onscherp worden als je richt doordat de camera scherpstelt op de achtergrond. Hier kan de 'pomptechniek' je helpen om opnieuw scherp te stellen op je onderwerp. Ik heb meer geluk met positieve instellingen. Probeer het gewoon uit, je maakt niets kapot (behalve je hart!)
• Denk ook aan het gebruik van de begrenzer. Deze voorkomt dat de autofocus probeert scherp te stellen op een gebied waar je geen interesse in hebt. Mocht je je richten op vogels op 6 meter afstand en de begrenzer op 6 meter en oneindig zijn ingesteld, dan zal hij niet binnen die afstand van 6 meter scherpstellen.

Vanaf de zijkant – deze keer bij de Wick, waar het behoorlijk rommelig is

MIJN INSTELLINGEN VOOR ... PAPEGAAIDUIKERS OP 12 UUR

• Diafragma van f/4 tot f/8. Dit levert je de kortste sluitertijd en een meer diffuse achtergrond op, maar het is daardoor wel moeilijker om je papegaaiduiker scherp in beeld te houden.
• Zorg dat je ISO-waarde zo hoog is als nodig is om de hoogste sluitertijd te bereiken. Bedenk dat niet alles scherp hoeft te zijn.
• C-AF +2 omdat de vogel nogal grillig is!
• Enkelpunts of 5/9-punts-groepering.

Ik hou van beweging in mijn foto 's, dus ik vind onscherpe vleugels niet erg. Daardoor hoeft de sluitertijd ook niet zo hoog te zijn

NOG EEN PAAR ANDERE DINGEN

• Papegaaiduikers vliegen vaak naar hun nest, maar stoppen op het laatste moment. Vervolgens vliegen ze nog een stukje –of misschien zelfs meerdere– voordat ze echt landen. Gebruik dit in je voordeel en bekijk de papegaaiduiker helemaal door je zoeker. Zo help je ook de scherpstelling een handje, want je kunt niet verwachten dat hij vergrendelt zonder te weten waarop hij moet vergrendelen. Ik stel scherp via de knop op de achterkant, maar ik denk dat de conventionele methode hier beter werkt omdat je het scherpstelpunt tijdens het fotograferen kunt verplaatsen. Gebruik je de knop op de achterkant, dan heb je je duim nodig voor het scherpstellen.
• Je kunt ook handmatig scherpstellen (of de knop op de achterkant gebruiken en het scherpstellen uitschakelen) om vooraf scherp te stellen op een bepaalde plek en te wachten totdat de papegaaiduiker in het scherpstelgebied vliegt. Probeer een vrij groot diafragma van f/11 te gebruiken om die bewegingsruimte te krijgen. Deze methode is erg populair, omdat je niet weet of de kleine beestjes precies over jouw route zullen vliegen en je afhankelijk bent van een beperkt aantal papegaaiduikers dat daar in de buurt is.
• Probeer zoveel mogelijk combinaties om te ontdekken wat voor jou werkt. Fotografie kent immers geen echt goed of fout. Vind dus gewoon een manier!
• Probeer te slepen om bewegingsvervaging in je foto's te krijgen. Dit werkt niet altijd, maar ziet er bij succesvol resultaat geweldig uit. Bonus: je hebt geen lange sluitertijd nodig. Verlaag de ISO-waarde en gebruik een klein diafragma van f/11 of meer om de sluitertijd te vertragen. Dit heeft ook als voordeel dat je meer van de papegaaiduiker in beeld kunt brengen.
• Geen 'Carry On' -grappen alsjeblieft, maar wind kan in je voordeel zijn. De wind kan nuttig zijn, omdat vogels deze vaak gebruiken om op te stijgen –net als vliegtuigen (waar denk je dat mensen het idee vandaan hebben?). Er wordt vaak gezegd dat ze niet met de wind kunnen vliegen, maar dat is niet waar. Mocht er een lekker briesje zijn, controleer dan de richting, ga zitten en let op de vliegrichting van de vogels. Mochten ze de wind gebruiken om te landen, dan moet je die kant op richten.
• Blijf op je hoede – je weet nooit wat je ziet

Een zeer zeldzame leucistische papegaaiduiker – de kleur is echt van achteren naar voren

MIJN ALGEMENE BIF OM-D E-M1-INSTELLINGEN ZIJN ALS VOLGT:

• Ik gebruik meestal het grootste deel van de tijd de handmatige modus (ik weet dat het een beetje op zwarte magie lijkt, maar ik ben er nu aan gewend)
• Ik gebruik alleen de continue elektronische stille sluitermodus – meestal op 15 fps
• AF-modus C-AF
• AF-scanner modus 3
• AF-meetgebied op 2
• C-AF-vergrendeling +1 of 2
• IS aan (kan me niet herinneren dat ik die ooit heb uitgeschakeld)
• Gebruik mijn gedachten alleen als uitgangspunt, geloof me niet op mijn woord, experimenteer en probeer allerlei dingen uit. En het belangrijkste: zet jezelf niet onder druk maar geniet, met of zonder een foto te maken. De plek is echt geweldig.

Uitgelichte producten:

• OM-D E-M1 Mark III
• M.Zuiko Digital ED 40-150mm F2.8 PRO
• M.Zuiko Digital ED 100-400mm F5.0-6.3 IS
• M.Zuiko Digital ED 300mm F4.0 IS PRO