Bamboe bij noorderlicht - Sergi Unanue

Bamboe bij noorderlicht - Sergi Unanue

Ik was in eerste instantie enorm verbaasd toen ik hoorde dat er zoiets bestaat als een bamboefiets. Ik wist niet dat je van een plant een voertuig kon maken, maar die ontdekking bracht me wel op een idee en enkele maanden later reed ik er meer dan 7000 km mee: van het zuidelijkste punt van Europa tot het meest noordelijke. Deze ervaring heeft mijn blik op fietsen en de wereld veranderd.

Deze laatste expeditie was slechts een paar weken terug. Ik sta nog steeds versteld over de veranderingen in mijn lichaam en hoe mijn benen voelen als ik ze aanraak. Het was veel zwaarder dan ik aanvankelijk had gedacht, maar het gaf ook heel veel voldoening. Het bereiken van een doel wordt een stuk bevredigender als de weg ernaartoe moeizaam en pijnlijk is geweest.

Mijn startpunt was Punta de Tarifa in het snikhete Andalusië in Spanje. Dat is het laatste stuk land voor de overtocht naar Afrika. Daartussen ligt slechts 14 km aan oceaan, een onzichtbare scheidslijn die velen in de slechtst denkbare omstandigheden proberen over te steken. Dit was de eerste keer dat ik met de fiets op reis ging. En dan ook nog op een exemplaar van bamboe. Die dagen waren zwaar en eentonig. Ik had me fysiek niet voorbereid omdat ik wilde dat de reis zelf mijn training zou worden en dat werd het ook. Het kostte me een maand om het land door te reizen en de Franse grens te bereiken. Na slechts twee weken arriveerde ik in België en vervolgens binnen 48 uur in Nederland. Ik ging van dagelijks circa 50 km in het begin naar een fietstocht van Brussel naar Amsterdam in slechts één dag. Dat is 222 km.

Ik verruilde de 40 graden in Spanje voor eindeloze regen. Ik was pas op een derde van mijn tocht, maar ik had al ervaren wat ik met dit project ook wilde aantonen: dat klimaatverandering een feit is en dat we in actie moeten komen. In het zuiden van Europa werden de hoogste temperaturen ooit gemeten en in het midden en westen van Europa werd men overvallen door de ergste overstromingen sinds de recente geschiedenis. Bij die overstromingen kwamen 242 mensen om het leven, grotendeels in België en Duitsland.

Het vervolg van de route naar Scandinavië verliep probleemloos en bijzonder nat. Nederland, Duitsland, Denemarken en Zweden werden allemaal in enkele dagen doorkruist. Hoe dichter ik de Noordpoolcirkel naderde, hoe soepeler ook de regels werden voor reizigers zoals ik. Eindelijk kon ik wildkamperen zonder bang te hoeven zijn voor confrontaties met ordehandhavers. Een welkome verbetering voor iemand die het liefst graag midden in de natuur in een tent slaapt. Ik was al in Noorwegen toen ik ‘s nachts een van mijn beste ervaringen met wildkamperen had.

Het werd langzaam steeds donkerder en de stenen onder mijn tent veranderden in ijsblokken, toen ik buiten plots iets hoorde. Het klonk niet als een groot beest maar het maakte me wel nieuwsgierig. Misschien dat er een dier rondscharrelde en ik wilde in ieder geval even kijken. Ik stak alleen mijn hoofd buiten de tent en bleef verder warm en veilig in mijn slaapzak. Ondanks mijn aanvankelijke opwinding was er niets te zien. Ik wilde de sterrenhemel dan in ieder geval nog even bewonderen voordat ik weer naar binnen zou gaan, maar er was iets wat mijn aandacht trok. Er waren enkele wolken die er op dat late uur vreemd wit uitzagen. Ze leken op de dunne heldere streep rook die honderden meters verderop in de lucht hing. Maar er klopte iets niet. Ze verplaatsten zich bijna onmiddellijk van de ene naar de andere plek. Dat was niet normaal. De wolken lichtten plotseling op en de kleur veranderde van wit naar een prachtige zachte kleur groen. Dit waren geen wolken. Wat het ook was, het danste aan de hemel. Ik realiseerde me opeens dat ik voor het eerst het noorderlicht zag. Ik had niet verwacht dat ik dit zo ver zuidelijk en zo vroeg zou zien. Het was pas september en om de een of andere reden dacht ik dat dit alleen in de winter gebeurde. Ik wurmde me zo snel mogelijk uit mijn slaapzak, pakte mijn Olympus OM-D E-M5 Mark III en de rest van mijn uitrusting om dit moment buiten vast te leggen.

Ik heb de M. Zuiko Digital ED 12 mm F2-lens gebruikt. Ik wilde een brede hoek om een zo groot mogelijk deel van de hemel in het kader te krijgen. Het bleek verbazingwekkend eenvoudig om met deze apparatuur nachtopnamen te maken. Ik heb ter plekke geleerd om foto’s te maken van het noorderlicht. Dit was vooral afhankelijk van het soort licht. Het kon snel, langzaam, helder of donker zijn. De kleuren waren groen, maar ook tinten rood en paars. Het lichtte soms zo fel op dat een seconde belichting al voldoende was om een goede opname te maken. Het was hoe dan ook een fascinerende ervaring.

Ik geloof dat ik deze lens vaker heb gebruikt tijdens deze expeditie. Ik heb voornamelijk landschapsfoto’s gemaakt en dat vereiste een brede hoek. De camera was echter altijd uitgerust met een andere lens: de M. Zuiko Digital ED 12-200 mm F3.5-6.3. Dit is een bijzonder veelzijdige lens die me het gevoel gaf overal op voorbereid te zijn, vooral bij opnamen van wilde dieren, zoals rendieren of zeehonden. Mijn OM-D E-M5 Mark III nam ik mee in de tas aan mijn stuur, zodat ik snel kon handelen. Praktisch en direct bij de hand.

Een van de dingen die ik echter het leukste vond om te doen was het maken van timelapse-video’s van bewegende wolken, beginnende regenbogen en het noorderlicht. In combinatie met de beroemde stabilisatie van Olympus is dit heel erg belangrijk voor me geweest. Ik creëer content en ik deel al mijn avonturen via mijn YouTube-kanaal Los Viajes de Walliver en video’s waren dan ook erg belangrijk.

Ik bereikte de Noordkaap in Noorwegen, het meest noordelijk puntje van het continent, omringd door sneeuw en ijs. Mijn 142 dagen durende tocht was ten einde gekomen. Ik heb op mijn bamboefiets twee Europese extremen bij elkaar gebracht tijdens een tocht die uitgroeide tot een van mijn zwaarste avonturen tot nu toe. Het is echter geweldig dat ik het oude continent op een andere manier heb mogen ervaren, dat ik landschappen heb ontdekt die nieuw waren voor mij en dat ik die heb kunnen delen met mijn community. Er is een Japans gezegde dat luidt: “de bamboe die buigt is sterker dan de eik die weerstand biedt”. Ik denk dat we allemaal een beetje zoals bamboe moeten zijn: veelzijdig en in staat om ons aan te passen aan alle obstakels die we tegenkomen.

Uitgelichte producten:

• M. Zuiko Digital ED 12-200 mm F3.5-6.3
• M. Zuiko Digital ED 12 mm F2
• OM-D E-M5 Mark III